Nijgadh Samachar

बलात्कृत बालिकाकी बुवा भन्छन्,–‘दवाब थेग्न गाहे भयो’

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOr8r338EAHMrvf5jwks5tumdGWr62eKILXibwQKji8k-7RDUlbi9YvmZo8Q0xD7kRRQgCE2lJBLjXBzD2QnRPN8j5DbOzs1cGiGzz6DQ1Z-l8wJdWRhDSB0JH-sgq_MpELsFhR9XveoM/s1600/dataa_20130727090746.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOr8r338EAHMrvf5jwks5tumdGWr62eKILXibwQKji8k-7RDUlbi9YvmZo8Q0xD7kRRQgCE2lJBLjXBzD2QnRPN8j5DbOzs1cGiGzz6DQ1Z-l8wJdWRhDSB0JH-sgq_MpELsFhR9XveoM/s400/dataa_20130727090746.jpg" width="208" /></a></div>
 
निजगढसमाचार, निजगढ 
छोरी बलात्कृत भएको बुवालाई कस्तो पीडा हुन्छ ? त्यस्तो पीडामा रहेका बाबुलाई समाजले न्यायको लागि सहयोग गर्नुपर्छ होईन ? 
 तर, बारा रतनपुरका यस्तै एउटा बाबुले छोरीको न्याय खोज्दा थप पीडा भोगि रहेका छन् । 
 समाजबाट साथ पाउनु त त कता हो कता बरु उल्टै धम्की ब्यहार्नु परेको छ । 
 मामा घरमा राखेर पढाई राखेको १५ बर्षिय छोरी बलत्कारको शिकार हुन्छे तर न्याय माग्दा ती बाबुले भने दैनिक धम्की, दवाब झेलिरहुनु परेको छ । 
 छोरी बलत्कार गर्ने किशोरलाई समातेर प्रहरीमा जिम्मा लगाएयता उनको घरमा दैनिक दुई÷तीन वटा समुह पुग्छ । सान्तोना चाहिएको बेला ती बाबुलाई केस चल्नबाट रोक, छोरीको ती किशोरसंग विवाह गराई देऊ, भोली चौकी आऊ मेलमिलाप गरौं यस्तै दबाब दवाब दिन ती समुह पुग्ने गर्छ । 
 रतनपुरबाट ती बाबुले निजगढसमाचारसंग टेलिफोनमा भने–‘यति धेरै दवाब आईरहेको छ कि मलाई धान्न गाहे भईसक्यो ।’ 
 छोरी बलत्कार गर्नेसंग कसरी छोरीको विवाह गरिदिऊ     सर ? उनले टेलिफोनबाट प्रश्न      गरे । अब हामीलाई तपाईहरुले पनि सहयोग नगर्ने हो भने मेरो छोरीले न्याय पाउ“दिन्, ती बाबुले भने–‘विहे गरिदिउ“ भने मलाई बालविवाहको मुद्दा  लाग्छ, नगरिदिऊ भने दबाब थेग्न नसक्ने भईसके“ ।’ 
 प्रहरीले निजगढ नपा १० की एक १५ बर्षे स्कुले बालिकालाई ललाईफकाई जंगलमा लगेर बलत्कार गर्ने नपा ९ का १८ बर्षिय सागर डंगोल अहिले ईलाका प्रहरी कार्यालयको थुनामा छन् । 
 तीनै डंगोलका आफन्त, केहि राजनीतिक दलका नेता र अन्र्तपार्टी महिला सञ्जालका सदस्य समेत पुगेर मुद्दा फिर्ता लिन दबाब दिने गरेको ती बाबुले बताए । 
 प्रहरीले कानुनी कारवाही शुरु गरेपछि किशोरका आफन्त र केही स्थानीय राजनीतिक दलका कार्यकर्ताहरुले दुबैको बिहे गरी दिने भन्दै मुद्दा फिर्ता लिन बालिकाका अभिभावकमाथि दवाव दिन शुरु गरेका हुन् । कानुनी कारवाहीमा परेपछि किशोरको भविष्य बिग्रने चिन्तमा परेका आफन्तले बिहे गर्ने प्रलोभन देखाएर मुद्दा फिर्ता लिन आफन्तमाथि दवाव बढाएका हुन । ‘मुद्दा फिर्ता लिनुस भन्दै नचिनेका मान्छेहरु दिनहु“ घर घेर्न आउछन, ती बुबाले भने, मिल्छ भने प्रहरीलाई पनि मिलाएर आउनु भनेर फर्काइदिने गरेको छु ।’ दलका कार्यकर्ता र महिला संजालका कार्यकर्ताहरु दिनहु“ घरमा आएर मुद्दा फिर्ता लिन र छोरीको बिहे गर्न धम्की समेत दिने गरेको उनले    सुनाए । धम्कीका कारण आफुहरु असुरक्षित बनेको उनले बताए । प्रहरीलाई बुझाईएको ती बालिकाको छोरीको जन्म दर्ताको प्रमाण पत्र अनुसार पनि १५ वर्ष उमेर रहेको प्रहरीले जनाएको छ । 
 घटनाको अनुसन्धान थालेको प्रहरीले अभिभावकसंग बालिकाको जन्मदर्ताको  प्रमाण पत्र माग गरेको थियो । इप्रका निजगढका निरीक्षक चुडाली कसैको दवावमा परेर प्रहरीले कानुनी कारवाही रोक्न नसक्ने बताउछन । ‘सबुत प्रमाणको आधारमा कानुनी कारवाहीको लागि अदालतमा मुद्दा हाल्छौं,’ उनले भने, दुबै पक्ष राजी भए भन्दैमा घटना ढाकछोप गर्न मिल्दैन ।’ 
 प्रहरीले सागरलाई गत आइतबार पक्राउ गरी भोली पल्ट म्याद अदालतबाट १० दिनको लागि म्याद थपेर अनुसन्धान अगाडी बढाएको थियो । म्याद थप गरेको मिति आज मंगलबार सकिदैछ भने पुनः म्याद थप गरेर अनुसन्धान जारी राख्ने प्रहरीको तयारी छ । 
 प्रहरीले सागरमाथि जिल्ला अदालत बाराबाट १० दिनको म्याद थप गरी बयान लिईरहेको छ । 
यसरी भयो बलत्कार  
किशोरले जवरजस्ति गरेपछि बालिकाले गरेको हारगुहार सुनेर भेला भएका स्थानीय युवाले किशोरलाई घटना स्थलबाटै समातेर प्रहरीको जिम्मा लगाएको प्रहरीले जानकारी दिएको छ । ‘अपरिचित बालिकालाई मोबाइल फोनबाट सम्पर्क गरी जरुरी कुरा गर्नु छ भनी एकान्तमा बोलाएर बलत्कार गरेको पाइयो, इप्रका निजगढका प्रहरी निरीक्षक पंकज चुडालीले भने, फोन संम्पर्कबाट आफु नजिकको नातेदार भएको र जरुरी काम परेकोले भेट्न भन्दै बालिकालाई गाउ नजिक जंगल छेउमा बोलाएर किशोरले बलत्कार गरेका रहेछन ।’ किशोरले अर्का एक साथीमार्फत बालिकाको मोबाइल नम्बर लिएर ४ दिनअघि देखि मात्र फोनमा कुरा गर्न थालेको पनि निरीक्षक चुडालीले बताए । 
 प्रहरी हिरासतमा रहेका सागरले पनि आफुले पहिले नभेटको र साथीबाट नम्बर लिएर फोन सम्पर्क गरेर भेटेको निजगढसमाचारलाई बताए । 
 बालिकालाई बलत्कार नभई मनमिलेर यौनसम्बन्ध भएको दाबी सागरले गरेका छन् । 
 मामा घरमा बसेर स्थानीय नेराउमावि रतनपुरीको कक्षा ८ मा अध्ययनरत बालिकालाई घटनापछि असुरक्षित महशुस गरेका अभिभावकले हाल आफ्नै घरमा लगेका छन ।

बलात्कृत बालिकाकी बुवा भन्छन्,–‘दवाब थेग्न गाहे भयो’

निजगढसमाचार, निजगढ छोरी बलात्कृत भएको बुवालाई कस्तो पीडा हुन्छ ? त्यस्तो पीडामा रहेका बाबुलाई समाजले न्यायको लागि सहयोग गर्नुपर्छ होईन ?...

सामुदायिक वनमा ब्यापक वन फडानी

Unknown 0 8:01 PM

निजगढसमाचार, निजगढ 
बाराको निजगढ नगरपालिका–८ स्थित बकैया सामुदायिक वन क्षेत्रमा ब्यापक वन फडानी भएको छ । तीन सातादेखि रातको समयमा ब्यापक रुपमा वन फडानी हुने गरेको हो । समितिका अध्यक्ष पुरुषोत्तम धितालका अनुसार वन क्षेत्रमा तस्करहरुले साना–ठुला सबैखाले रुख विरुवा काटेर लगेका छन् । 
 मधेस आन्दोलन चर्किए देखि सुरक्षा खतराको कारण वन क्षेत्रमा रातको समयमा गस्ति नभएको मौका छोपेर वनमा तस्करी बढेको अध्यक्ष धितालले बताए । 
 ‘रातको समयमा गस्ति गर्न सकिदैन्, सुरक्षाको खतरा हुन्छ, दिनमा त गस्ति गर्नुका साथै निगरानी पनि बढाईएको छ ।’, अध्यक्ष धितालले भने –‘तस्करी रोक्न सेक्टर वन कार्यालय तामागढीसंग पनि सहकार्य भईरहेको र सामुहिक गस्ति गरिरहेका छौं ।’ 
 सामुदायिक वनको तीन जना हतियार विहीन वन हेरालु र समितिका सदस्यको भरमा वन जोगाउन समस्या भएको उनले    बताए । कसरी अघि बढ्ने भन्ने विषयमा समितिको बैठक बस्ने तयारी भईरहेको समितिले जनाएको छ । 
 त्यस्तै राष्ट्रिय वन क्षेत्र र अन्य सामुदायिक वनमा समेत अहिले ब्यापक मात्रमा वन विनास भईरहेको स्थानीयले बताएका छन् । जाडोयाममा दाउराको लागि समेत साना विरुवा बढी विनास हुने गरेको छ ।

सामुदायिक वनमा ब्यापक वन फडानी

निजगढसमाचार, निजगढ बाराको निजगढ नगरपालिका–८ स्थित बकैया सामुदायिक वन क्षेत्रमा ब्यापक वन फडानी भएको छ । तीन सातादेखि रातको समयमा ब्यापक र...

राष्ट्रपतिको पक्षमा एउटै मञ्चमा उभिए महिला

Unknown 0 7:57 PM

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCcSLO9-b8bPFqscwlqGg8wdmWB2trZntzgImMJq018-pM7Xs_KEw2Npz_nzK4cO-IF8_hfogk2LxrinjFzjcDBkFJOSt6HxM3j6AYKcpHntTcn30dQ4nr0jpANNNcIeFy7qUJ0jqEuaA/s1600/IMG_6188.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCcSLO9-b8bPFqscwlqGg8wdmWB2trZntzgImMJq018-pM7Xs_KEw2Npz_nzK4cO-IF8_hfogk2LxrinjFzjcDBkFJOSt6HxM3j6AYKcpHntTcn30dQ4nr0jpANNNcIeFy7qUJ0jqEuaA/s640/IMG_6188.jpg" width="640" /></a></div>
निजगढसमाचार, निजगढ 
महिला हिंसा विरुद्धको १६ दिने अभियाका क्रममा निष्कृय रहेका निजगढका महिला अगुवाहरु बुधबार एउटै मञ्चमा देखिए । 
 विवाह पञ्चमीको दिन जनकपुरस्थित रामजानकी मन्दिरमा दर्शनका लागि पुगेकी राष्ट्रपति विद्या भण्डारीमाथि भएको दुब्र्यवहारको विरोधमा आयोजित कार्यक्रमले निजगढका महिलाहरुलाई एउटै मञ्चमा उभ्याएको हो । 
 बारा निजगढ नगरपालिकाका महिलाहरुले एउटै विरोध ¥याली निकाले र ¥याली पछि आयोजित कोण सभामा एउटै स्वरमा राष्ट्रपतिलाई दुब्र्यवहार गर्नेको विरोध गरे । 
 एकल महिला निजगढको ब्यानरमा अटाएका महिलाहरु यस अघि अन्र्तपार्टी महिला सञ्जालमा समेत अटाएका थिएनन् । 
 दलिय हिसाबले विभाजित बनेका यहा“का महिलाहरुले मुलुककै पहिलो महिला राष्ट्रपति भण्डारीलाई विधुवा भनि अपमान गरेको गरिएको भन्दै आयोजित विरोध ¥यालीमा एकै ठाउ“मा निकालेको हो । 
 निजगढको शहिद चोकबाट सुरु भएको ¥याली ट्राफिक चोकमा पुगि पुनः शहिद चोक हुदै“ निजगढ बजारमा पुगेर कोण सभामा परिणत भएको थियो । 
 कोण सभालाई सम्बोधन गर्दै अन्र्तपार्टी महिला सञ्जाल निजगढकी अध्यक्ष अरुणा वि.क. ले राष्ट्रपतिलाई अपमान हुदा“ निजगढका महिलाहरु एक भए जस्तै आगामी दिनमा पनि महिला हिंसाको विरुद्धमा महिलाहरु एक हुनु पर्नेमा जोड दिईन् । 
 सञ्जालकी विष्णु नेपालले राष्ट्रपतिलाई विधुवा भनेर अपमान गरेकाहरुलाई कारवार्ही नहुने हो भने चुप लागेर नबस्ने बताईन् । 
 सिता मैनालीको सभापतित्वमा भएको कोण सभामा अन्र्तपार्टी महिला सञ्जालकी अध्यक्ष अरुणा विक, महिला नेतृ दुर्गा कोईराला, सावित्री भारती, अन्जु नेपाली, एतेन्द्र गौतम लगायतले सम्बोधन गरेको विरोध कार्यक्रमको सञ्चालन लिला खनालले गरेकी थिईन् ।

राष्ट्रपतिको पक्षमा एउटै मञ्चमा उभिए महिला

निजगढसमाचार, निजगढ महिला हिंसा विरुद्धको १६ दिने अभियाका क्रममा निष्कृय रहेका निजगढका महिला अगुवाहरु बुधबार एउटै मञ्चमा देखिए । विवाह प...

फेसबुकबाट कांग्रेसको चुनाबी चहलपहल

Unknown 0 7:43 PM

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmRJ8Z7mt4MqpIMl6qxXDCjXsD-SvQbFd2qtO3YLHmyTiPGLHL-jIETG6iPv5k45Wz2mMAByBPVinUCGxeOu615FNMcnt0Qw4q2eDcCeaDGVQPx80qQPK3eO07Tg4fXrLUgtQi1wGvjoA/s1600/congresh+nijgadh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="334" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmRJ8Z7mt4MqpIMl6qxXDCjXsD-SvQbFd2qtO3YLHmyTiPGLHL-jIETG6iPv5k45Wz2mMAByBPVinUCGxeOu615FNMcnt0Qw4q2eDcCeaDGVQPx80qQPK3eO07Tg4fXrLUgtQi1wGvjoA/s640/congresh+nijgadh.jpg" width="640" /></a></div>
 
निजगढसमाचार, निजगढ 
नेपाली काग्र्रेस पार्टीको आसन्न १३ औ महाधिबेसको मिति तय भएसंगै निजगढ नगरको पनि चुनाबी चर्चा सुरु भएको छ । 
 साविक निजगढ गाविसका सचिव एवं नगर समिति सदस्य नबराज तिमल्सिनाले सामाजिक सञ्जाल फेसबुक मार्फत नगर सभापतिमा उम्मेदवार दिने घोषणा गरेका छन् । नबराजले फेसबुकमा लेखेका छन्–‘सभापति पद्को लागि दाबी गर्दै सम्पुर्ण कृयासिल साथीहरु माझ अपिल गर्दछु कि मेरा बारेमा केही अनर्गल प्रचारहरु बाहिर आएकोले त्यसलाइ चिर्न को लागि म साथीहरु माझ प्रष्ट पार्न को लागि म यो सोसल मिडिया मार्फत आफ्ना कुराहरु राख्दछु ।’ 
 फेसबुक मार्फत नबराजले आफु कुनै लोभ लालचले नभै आफ्नो स्वबिवेकले आबद्ध भएको उल्लेख गरेका छन् । 
 नबराजले आफ्नो उम्मेदवारी कसैको बहकाउमा नएको भन्दै कुनै समुहले उम्मेदवार नबनाएको पनि प्रष्ट पारेका छन् । 
 निजगढमा रहेको गुठबन्दी प्रति संकेत गर्दै नवराजले आफ्नो उम्मेदवारी कुनै गुटबाट जन्मिएको होईन भनेर लेखेका छन् । उनले उम्मेदवारी बारे पा“च बुदे प्रष्टिकरण सार्वजनिक गरेका छन् । 
 निजगढ नगरका वडाहरुको माघ १५ र नगरको माघ १५ गते अधिवेशन हुदै“छ । 
 नगरको अधिवेशनको लागि चार जना उम्मेदवार मैदानमा उत्रिने चर्चा सुरु भएको छ । 
 नेपाली कांग्रेस निजगढका सभापतिको लागि नबराज तिमल्सिना, किशोर नेपाल, भाईकाजी श्रेष्ठ र महेशी कुवरको नाम अहिले चर्चामा छ । अहिलेका सभापति सुरेश खनाल समुहबाट महेशी कुवर, पेमासिद्धि लामा समुहबाट भाईकाजी श्रेष्ठ मैदानमा उत्रिने कांग्रेश निकट स्रोतले जनाएको छ । उम्मेदवारको चर्चामा रहेका नेपाल साविक निजगढ गाविसको नेपाली कांग्रेसका पूर्वसभापति हुन् । 
 संविधान सभा निर्वाचनमा उम्मेवार बनेका शम्भु बहादुर बुढाथोकीले नगर अधिवेशनमा कसलाई समर्थन रहन्छ भन्ने प्रष्ट नभए पनि क्षेत्रिय अधिवेशनमा भने महासमिति सदस्य पेमासिद्धि लामा समुहलाई सहयोग गर्ने अनुमान कांग्रेस निकटको छ । 
 केन्द्रले अधिवेशन मिति नतोक्दै नगर सभापति खनालले साविक भरतगञ्ज सिंगौल गाविस र निजगढ नगरपालिकाको १,२ र ३ नम्बर वडाको कमिटि गर्न थालेपछि विरोध भए पछि अहिले अन्य वडाको रोकिएको छ ।

फेसबुकबाट कांग्रेसको चुनाबी चहलपहल

निजगढसमाचार, निजगढ नेपाली काग्र्रेस पार्टीको आसन्न १३ औ महाधिबेसको मिति तय भएसंगै निजगढ नगरको पनि चुनाबी चर्चा सुरु भएको छ । साविक निज...

बागदेवको अ‍ैचो पैचो सकोस पुर्नगठन

Unknown 0 7:24 PM

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifwqqIAgbpXS1A2Kuro4gMCp_OiozLnqKbPkhut5fCOQjqlH0c0Exzoxn_YmT6NcOXEDaHSrwRC4owzijfuzDf6I2ke7kCPra5FkfgMPAwWA8UNGOMdLixEMxP5k3vLyFu0A5vxtGN14s/s1600/aicho+paicho.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifwqqIAgbpXS1A2Kuro4gMCp_OiozLnqKbPkhut5fCOQjqlH0c0Exzoxn_YmT6NcOXEDaHSrwRC4owzijfuzDf6I2ke7kCPra5FkfgMPAwWA8UNGOMdLixEMxP5k3vLyFu0A5vxtGN14s/s640/aicho+paicho.jpg" width="640" /></a></div>
निजगढसमाचार, निजगढ 
बाराको निजगढ नगरपालिका–५ स्थित बागदेवमा संचालित अ‍ैंचो पैंचो बचत तथा ऋण सहकारी संस्था लिं.  पुर्नगठन भएको छ । 
 तेस्रो साधारण सभाबाट पुर्नगठित समितिको अध्यक्षमा पुरानोलाई नै निरन्तरता दिदै नारायण प्रसाद गौतम चुनिएका     छन् । त्यस्तै उपाध्यक्षमा सत्या कुमारी चौलागाई, सचिवमा दुर्गा प्रसाद गौतम र कोषाध्यक्षमा गुणराज चौलागाई चुनिएका छन् । 
 समितिको सदस्यहरुमा गोपीनी चौलागाई, जयप्रसाद ढुंगाना, रमेश अर्याल, गाविन्द गौतम, शेष प्रसाद गौतम रहेका छन् । 
 साधारण सभाले थिल प्रसाद गौतमको संयोजकत्वमा लेखा समिति चयन गरेको छ । समितिमा होमनाथ बन्जरा र भवानी प्रसाद गौतम रहेका छन् । 
 संस्थाका अध्यक्ष नारायण प्रसाद गौतमको अध्यक्षतामा भएको साधारण सभामा बारा जिल्ला बचत तथा ऋण सहकारी संघका अध्यक्ष भोला प्रसाद गौतमको प्रमुख आतिथ्यता रहेको थियो । 
 कार्यक्रममा दुग्ध उत्पादक सहकारी संघ बाराका अध्यक्ष दिल बहादुर लामा, शिक्षक हित बचत तथा ऋण सहकारी संस्थाका अध्यक्ष हस्त बहादुर लामा, महिला बचत तथा ऋण सहकारी संस्थाका शोभादेवी अधिकारी, बागदेव  दुग्ध उत्पादक सहकारी संस्थाका रामेश्वर प्रसाद अधिकारी, जनजागृती सुन्दर सामुदायिक वन उपभोक्त समुहका सानुकान्छा खड्का लगायत सहभागि थिए । 
 सहभागिहरुले साधारण सभाको सफलताको शुभकामना मन्तब्य ब्यक्त गरेका थिए । 
 साधारण सभाले आर्थिक वर्ष २०७१÷०७२ को आर्थिक प्रतिवेदन संसोधन सहित पारित गरेको छ । त्यस्तै आगामी वर्षको अनुमानित आय ब्याय समेत पारित भएको       छ । संस्थाले ४१ लाखको आर्थिक कारोबार गरेर ६४ हजार मुनाफा आर्जन गरेको छ । 
 तीन सय ४३ सदस्य रहेको संस्थाले विभिन्न कोषको मिलान गरेर ७ प्रतिशत सेयर बोनस वितरण गर्ने समेत साधारण सभाले निर्णय गरेको छ । कार्यक्रमको संचालन थानेश्वर सापकोटाले गरेका थिए ।

बागदेवको अ‍ैचो पैचो सकोस पुर्नगठन

निजगढसमाचार, निजगढ बाराको निजगढ नगरपालिका–५ स्थित बागदेवमा संचालित अ‍ैंचो पैंचो बचत तथा ऋण सहकारी संस्था लिं. पुर्नगठन भएको छ । तेस्रो...

साहित्य

Unknown 0 6:48 PM

<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
गजल </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqWQcFbRQjQUiQG8Fj0Mqfvm_zlWduFeHy3FM48MmqhszSO4ZKmZzCBNL6BjfNC0_Xgw3T1ZhHmW_Zup1eJ9ITl4ooBgu-sHe-avap1a1La16Yj5FphYtbBHomudkzbsnab2V2Pp1eduQ/s1600/Nabaraj.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqWQcFbRQjQUiQG8Fj0Mqfvm_zlWduFeHy3FM48MmqhszSO4ZKmZzCBNL6BjfNC0_Xgw3T1ZhHmW_Zup1eJ9ITl4ooBgu-sHe-avap1a1La16Yj5FphYtbBHomudkzbsnab2V2Pp1eduQ/s320/Nabaraj.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
 
<div style="text-align: center;">
च्याप्प समाई उनीलाई अंगालोमा बेर्न पाए हुन्थ्यो</div>
<div style="text-align: center;">
सबै खालेर मनका कुराहरु एकनासले अनुहार हेर्न पाए हुन्थ्यो</div>
<div style="text-align: center;">
 चढ्ने थिएँ घोडा बाईकको उनीसंग पछाडी राखेर</div>
<div style="text-align: center;">
 सिंगै निजगढ शहर घुमाउँदै हेर्न पाए हुन्थ्यो </div>
<div style="text-align: center;">
हुने थिएन् रमाईलोमा केहीको पनि कमी</div>
<div style="text-align: center;">
सधैं रमाईलो गर्दै उनीसंग हनिमुन मनाउन पाए हुन्थ्यो</div>
<div style="text-align: center;">
 संगै मिलि ठुलो काम गरि राख्ने थिएँ देशमा नाम</div>
<div style="text-align: center;">
 उनीसंग एक हुन नसकेर भईरा’छ ट्राफिक जाम</div>
<div style="text-align: center;">
 थाहाँ दिन पाए हुन्थ्यो  </div>
<div style="text-align: center;">
    –गौरी शंकर क्याम्पस, निजगढ–९  बिएड,तेस्रो वर्ष </div>
<div style="text-align: center;">
 </div>

साहित्य

गजल च्याप्प समाई उनीलाई अंगालोमा बेर्न पाए हुन्थ्यो सबै खालेर मनका कुराहरु एकनासले अनुहार हेर्न पाए हुन्थ्यो चढ्ने थिएँ घोडा...

निजगढका अरुण गौतमको पहलमा खेलकुद सामाग्री सहयोग

Unknown 0 6:15 PM

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5O_Qq6fnuMHFJLnkzlQcQWqZofXq9-WHy2AOnbGh1gkaN-KNmxovOa6XI-4L6Bm0RrfwmP_3oV-NA3mtTBGlBUs0VnpuWs4RdqR61q_OS2Dqwio06-MnNp6TjV376qc7CpMZLIifPsqo/s1600/Arun+Help.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5O_Qq6fnuMHFJLnkzlQcQWqZofXq9-WHy2AOnbGh1gkaN-KNmxovOa6XI-4L6Bm0RrfwmP_3oV-NA3mtTBGlBUs0VnpuWs4RdqR61q_OS2Dqwio06-MnNp6TjV376qc7CpMZLIifPsqo/s640/Arun+Help.jpg" width="640" /></a></div>
 
निजगढसमाचार, निजगढ 
हाल अष्ट्रेलियामा बस्दै आएका बारा निजगढ नगरपालिका–५ का अरुण गौतमको पहलमा यहा“का बालबालिकाले खेलकुद सामाग्री पाएका छन् । अष्ट्रेलियामास्थित राईजिङ्ग नेपाल गु्रप सिड्नीमा आवद्ध अरुणले विदा मनाउन घर आएको मौकामा बारा जिल्ला निजगढ नगरपालिका–५ शहीद हिरालाल स्मृती क्लबलाई खेलकुद सामाग्री सहयोग गरेका हुन् । 
 वैदेशिक रोजगारीमा रहेका युवाहरुले आफ्नो खाजा खर्चको पैसाबाट जोगाएर संकलन गरेको रकमबाट गु्रपको पहिलो चरणको कार्यक्रम अन्र्तगतका खेलकुद सामाग्री वितरण गरिएको राईजिङ्ग नेपाल गु्रपका सदस्य अरुण गौतमले बताए । 
 अरुणले केहि दिन अघि क्लबका अध्यक्ष भवानी प्रसाद गौतमलाई ११ जोडी जर्सी, तीन थान फुटवल हस्तान्तरण गरेका हुन् । 
 वितरण भएको खेलकुद सामाग्री क्लबका आवद्ध बाल खेलाडीले प्रयोग गर्नुका साथै जर्सी भाडासमेत दिने योजना बनाएका छन् । क्लबले जर्सी स्थानीय विद्यालय, अन्य क्लबलाई समेत भाडामा दिने र त्यसबाट संकलित रकमले क्लबमा नया जर्सी तथा आवश्यक खेलकुद सामाग्री खरिद गरेर अन्य क्लबलाई निःशुल्क सहयोग गर्नुपर्ने छ । 
 ‘एक क्लबले अर्को क्लबलाई सहयोग गर्ने सकुन भनेर हामीले क्लबसंग सम्झौता गरेका छौं ।,’ अरुणले भने–‘यसबाट अन्य क्लबलाई समेत सहयोग पुग्ने छ । यसलाई हामीले निरन्तरता दिन्छौं ।’ 
 नेपाली बालबालिकालाई शिक्षा र खेदकुद सामाग्री सहयोग गर्ने राईजिङ्ग नेपाल गु्रपको उद्देश्य रहेको अरुणको भनाई छ ।

निजगढका अरुण गौतमको पहलमा खेलकुद सामाग्री सहयोग

निजगढसमाचार, निजगढ हाल अष्ट्रेलियामा बस्दै आएका बारा निजगढ नगरपालिका–५ का अरुण गौतमको पहलमा यहा“का बालबालिकाले खेलकुद सामाग्री पाएका छन्...

सम्पादकीय

Unknown 0 5:58 PM

सरसफाई अभियान निरन्तरता आवश्यक छ 
बाराको निजगढ पूर्वपश्चिम राजमार्गसंग जोडिएको छ । पथलैया–निजगढ सडक खण्डको बालगंगा नदीदेखि भमरा पुलसम्मको राजमार्ग निजगढ नगरपालिकामा पर्दछ । यो राजमार्गको लालबकैया नदीदेखि पूर्व दाया“बाया“ निजगढ नगरपालिका पर्दछ । राजमार्गको दुबै तर्फका बस्तीबाट उत्पादित फोहरका कारण सडक फोहर भएको छ । निजगढ बजार क्षेत्रसमेत पर्ने   यो सडक खण्डमा यो साता दुई पटक सरसफाई कार्यक्रम भयो । 
 नया“ वर्ष २०१६ को पूर्वसन्ध्यामा ईसाई समुदायकाले निजगढ बजार क्षेत्रमा सरसफाई गरेको दुई दिन पछि शनिबार राष्ट्रिय सरसफाई अभियानको टोली यहा“ आईपुग्यो । त्यो टोलीमा राष्ट्रिय हास्यकलाकार सिताराम कट्टेल (धुर्मुस) र कुञ्जना घिमिरे (सुन्तली) ले आफैले सडक र सडक पेटिका फोहरहरु उठाए, कुच्चो लगाए । सडक सफा बनाए ।  घर अगाडीका फोहरहरु राष्ट्रिय स्तरका कलाकार आएर टिपिरहदा“ स्थानीय घरबेटी मुखर्दशक बनिरहे । कलाकारले सफाई कार्यक्रममा सहभागि हुन आह्वान गरिरहेका थिए । केहि घरबाट निस्केर कलाकारको अभियानमा सहभागि बने भने अरु भने फोटो खिच्नमा ब्यस्त बने । कलाकार सुन्तलीले स्थानीय महिलाहरुसंग कुरा गरिन् । फोहर नगर्न अनुरोध गर्दै भनिरहेकी थिईन् कि हाम्रो फोहरले हामीलाई खान्छ । हामी तपाईहरुकोमा सधैं आउने होईन्, अहिले आएका छौं, अब तपाईहरुको घर÷पसल अगाडी आफैले सफा गर्नुहोस् र सरसफाई अभियानलाई निरन्तरता दिनुहोस् । 
 सुन्तलीको कुरा सुनेर स्थानीयले टाउको हल्लाएका छन् । हुन्छ भनेका छन्, अब पक्कै पनि नगरवासीले सरसफाईलाई निरन्तरता दिनुपर्छ । त्यो निरन्तरता ती कलाकारको सम्मानको लागि पनि हो भने सरसफाई हामी आफ्नै लागि गर्ने हो । सामाजिक सञ्चालमा निजगढको सरसफाई गर्न कलाकार ल्याएको भन्ने बुझाई अनुसार आएका प्रतिकृयालाई पढ्ने हो भने निजगढवासी आफुले गरेको फोहर उठाउन कलाकार ल्याउने भएछन् भन्दै गिज्याईएको छ । यसलाई चिर्न पनि निजगढवासी आफुले गरेको फोहर आफै उठाउन हिच्चकिचाउ“नु हुदै“न् । 
 कलाकारसंग स्थानीयले सरसफाई नहुनुमा निजगढ नगरपालिका कार्यालय प्रति दोष थोपरेका छन् । नगरवासीले नगरपालिकालाई दोष लगाएर उम्कन पाउने छैनन् किनकी नगरवासीले फोहर गर्छन् भने पहिलो दायित्व सफा गर्ने पनि उनीहरुकै हो । यति हुदा“ हुदै“ नगरवासीसंग कर दिने नगरपालिका पन्छिन भने मिल्दैन् । नगरवासीको सेवा सुविधाका लागि नै नगरपालिकामा कर बुझाईन्छ । त्यसैले नगरपालिकासंग फोहर ब्यवस्थापनमा नगरवासीले अपेक्षा गर्नु स्वभाविक पनि हो । त्यहि भएर नगरपालिकाले फोहर ब्यवस्थापन गर्ने योजना बनाउन आवश्यक छ । नगरवासीले आफ्नो घरबाट उत्पादित फोहरलाई त्यसको प्रकृति अनुसार छुट्याएर ब्यवस्थापन गर्न चाहान्छन् तर नगरपालिकाले त्यो फोहर घर अगाडी संकलन गर्ने बकेटको ब्यवस्था गर्नुपर्छ । त्यहा“ संकलन भएको फोहरलाई नियमित रुपमा आफ्नो सवारी साधन मार्फत उठाएर निश्चित ठा“उमा संकलन गर्ने ब्यवस्था मिलाउनु पर्छ । नगरपालिका कार्यालयले नगरवासीलाई पूर्णसरसफाई युक्त नगर बनाउन कसरी सहभागि गराउन सकिन्छ । त्यस्तो खाले योजना बनाउनु पर्छ । नगरपालिकाले आफ्ना १३ वटै वडामा रहेका नागरिक वडा मञ्च, टोल सुधार समिति, क्लबहरुलाई समेत सहभागि गराएर पूर्णसरसफाई निजगढ नगर बनाउन सहभागि हुनु पर्दछ ।

सम्पादकीय

सरसफाई अभियान निरन्तरता आवश्यक छ बाराको निजगढ पूर्वपश्चिम राजमार्गसंग जोडिएको छ । पथलैया–निजगढ सडक खण्डको बालगंगा नदीदेखि भमरा पुलसम्मको रा...

विचार

Unknown 0 5:53 PM

आधुनिक युगलाई धर्मको खाँचो 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL4YBzZykOjDkrR2ldEqLxGFWXkJz8Py775AEhTW4PovEqWIUPr5B-qw-yZPR9zDqIM2TTNitBWVrEx8KCgctiLhtCr43R6gwt2pIbQKPV4x-Kj6mcn3zYDjDgDXB5an369JO9cM57GY8/s1600/ramkumar+sahrma.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL4YBzZykOjDkrR2ldEqLxGFWXkJz8Py775AEhTW4PovEqWIUPr5B-qw-yZPR9zDqIM2TTNitBWVrEx8KCgctiLhtCr43R6gwt2pIbQKPV4x-Kj6mcn3zYDjDgDXB5an369JO9cM57GY8/s320/ramkumar+sahrma.jpg" width="320" /></a></div>
 
 
<ul>
<li>रामकुमार शर्मा (दाहाल)</li>
</ul>
 
धर्म एक बन्धन हो जसले मानिसलाई समाजभित्र स्थापित गराउ“छ । यो कुनै आचरणमुक्त मानवको रुपमा राख्छ, छाडा हुनबाट जोगाउ“छ  । यो कुनै ठोस वस्तु होइन् जसलाई देख्न, जोख्न वा नाप्न सकिन्छ । केवल भावना हो जसको स्थान मानव हृदय र सोचाईमा एक दृढ छापको    रुपमा रहन्छ ।  नेपालको सन्र्दभमा  र यो दुनिया“कै सन्र्दभमा  पनि आज धर्मलाई होच्याउदैछ, ताछिदैछ, खुइल्याउदैछ । यसको परिणाम जगतमा देखा पर्दैछ पनि  । दुनिया“मा अनाचार, व्यभिचार, हिंसा, भ्रष्टाचार, ठगी, चाप्लुसी र षड्यन्त्र मौलाउनुपछि धर्मको अवमूल्यन   पनि हो  । हुनत जेल–नेल, कानुन, अदालत कुन मुलुकमा छैनन् र ? के यी कुराले समाज सन्तुलन गर्न सकेका छन् ? कानुननै आफ्नो हातमा लिएर अन्याय गर्नेको कमी छैन्, यो   दुनिया“मा । अर्कोतर्फ धर्म अस्वीकार गर्ने कोही  ढोगीहरुले धर्मको कुव्याख्या पनि गरेका छन् । मन्दिर, मस्जिद, देवालय, चर्च, शिवालय आदिको स्थापना गर्नुलाई मात्र धर्मको अभिष्ट ठान्नेहरुले धर्मको मर्म बुझेका छैनन् । 
 धर्मको स्थापना मानव अन्तरमन र व्यवहारमा गर्न नसक्दा आज मस्जिद, मस्जिद, गुम्बा आदिको निर्माणमा मात्र मान्छे सिमित छन्  अनि भौतिकवादीहरु जेल, नेल, अदालत र सरकार आदि निर्माणमा सीमित छन् । मानव व्यहार, सभ्यता, नीतिमा कोही कसैको सम्भवतः  अन्तरदृष्टि पुगेको देखिदैन् । 
 अझ भौतिकवादीहरु त भन्दछन–‘धर्म भनेकै शोषक सामन्तहरुले ठगी खाने माखे सा“ङ्लो हो, यसबाट एक्काईसौ शब्तादीका मानव जातिलाई मुक्ति दिलाउनुपर्छ । ‘मानव विकाशको अवरोधक नै धर्मरुपी अन्धविश्वास हो ।’ आदि आदि । निश्चय नै धर्म भौतिक वस्तु होइन्  र यसलाई भौतिकवादी चश्माले पनि  हेर्नु हुदैन् । किनकी मानव मन, दया, प्रेम, सदाचार, भाइचारा जस्ता धर्म केन्द्रित भावनालाई हेर्ने चश्मा भौतिक विज्ञानले बनाएको छैन् । यसर्थ अध्यात्मक चिन्तन भौतिक दर्शनभन्दा भिन्न छ तर अत्यन्त उच्च छ । उच्च स्थानमा रहेको अध्यात्मक चिन्तनलाई मानवले आफ्नो सोचाईलाई पनि भौतिकवादी सोचबाटमाथि उठाएर राख्नुपर्छ । मानव मनभित्र रहेका विवेक, सभ्यता, नैतिकता, प्रेम, सद्भाव आदि विषयवस्तुहरु भौतिक विज्ञानको कुनै अध्यायमा राखिएका छैनन्, जुन ठोसवस्तुभन्दा लाखौ“ गुणा मुल्यवान छन् । यी मुल्यवान वस्तुहरुको प्रातिका लागि अध्यात्म वा धर्मको खाचो“ पर्छ । 
 धर्म वस्तु नभई भावना वा नैतिक बन्धन हो भन्ने कुरा प्रष्ट छ । हत्या, हिंसा र परपीडित गर्नाले पाप लाग्छ भन्ने कुरा आजका मानिसले   कसरी पत्याउने ? पाप क“हा लाग्छ ? पाप कस्ले लगाउछ“ ? भन्ने प्रत्युतर मानिसको मनमा छ । यसैले मानिसले पापको डर र त्यसप्रतिको विश्वास हटाई सकेको छ अनि ऊ व्यभिचार किन  गर्दैन ? अझ भौतिकवादी  राजनीतिज्ञहरुले त ईश्वरको अस्तित्वलाई नै स्विाकर्दैनन् । फलतः दुनिया“ ईश्वर, पाप, पुर्नजन्म जस्ता विषयलाई ठाडो नकार्ने भएको छ ।  अर्कोतर्फ व्यभिचार जोसग“ धनको बल छ, जसले कानुन किन्छन् र राज्य संचालकलाई पनि आफ्नो प्रभावभित्र राख्छन्, त्यसलाई पनि ईश्वर र धर्मको डर–त्रास छैन । यसरी यो संसार धर्म विहीन अन्धकारमा हु“डालिरहेको छ । अब प्रश्न उब्जन सक्छ कि कसरी यो दु“नियालाई सभ्य र सभ्यक  राख्ने ? धर्म ठोसवस्तु हैन सद्व्यहार हो भन्ने भएपछि आजको युग–शिक्षा पनि व्यहारवादी हुनु नितान्त खा“चो छ । प्रविधीक शिक्षाको ससर्गमा अध्यात्मवादी चिन्तन प्रधान शिक्षा नेपालको र विश्कै लागि खा“चो छ । विविध धर्म सम्प्रदायका ग्रन्थहरु              जस्तैःरामायण, बाइबल, कुरान आदिका चिन्तनलाई विद्यालय पाठ्यक्र भित्र समावेश गरेर ति  विषयहरुको सैद्धान्तिक परीक्षा उतीर्णका साथ–साथै ति ग्रन्थहरुले दिन खोजेका व्यहारिक सन्देशलाई शिक्षार्थीको व्यवहार हेरेर उसको उतीर्ण वा अनुतीर्ण घोषणा गर्ने गरियो भने सम्भवतःजेल, नेल, कानुनले तह नलगाएका व्यभितीहरुको न्यूनिकरण हुन्थ्यो कि ।

विचार

आधुनिक युगलाई धर्मको खाँचो रामकुमार शर्मा (दाहाल) धर्म एक बन्धन हो जसले मानिसलाई समाजभित्र स्थापित गराउ“छ । यो कुनै आचरणमुक्त मानवक...

कथा

Unknown 0 5:42 PM

शितको सुनामी 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8NCun8i9zPYQUPrT5At7VA9NJjFh_3Q7P_SpZmuRp8dKWT9_BJaHUrSvHlT3EhmIU13nMHTqT1Y0LVgna_dR6KkOAfaTGuJbCFopjUcTsp6M3Ms4wbrujbz8RYHtLOiKelImQYVtL8js/s1600/sudip.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8NCun8i9zPYQUPrT5At7VA9NJjFh_3Q7P_SpZmuRp8dKWT9_BJaHUrSvHlT3EhmIU13nMHTqT1Y0LVgna_dR6KkOAfaTGuJbCFopjUcTsp6M3Ms4wbrujbz8RYHtLOiKelImQYVtL8js/s1600/sudip.jpg" /></a></div>
 
 
<ul>
<li>सुमन क्षितिज</li>
</ul>
 
कलेजमा मलाई ऊ जत्तिको राम्री कोही पनि लागेकै थिएन् । सुरुवाती दिन देखि नै उसमा नजर ठोक्किएको थियो । खासमा भन्नुपर्दा कलेजमा अधिकांश विवाहित थिए । पचास प्रतिशत बचेका मध्ये पच्चीस प्रतिशतको ब्वाईफ्रेण्ड कलेजभित्रै भेटिन्थ्ये । बा“कि पच्चीस प्रतिशत मध्ये कोही आफुभन्दा जेठी, कोही आफु भन्दा अग्ली, आफु भन्दा मोटी, आफु भन्दा धनी, कोही बोल्दै नबोल्ने, कोही आज बोल्न पाएन भने भोली घाम नउदाउला झैं गर्ने आदी इत्यादि गरेर विभिन्न ‘क्याटेगोरी’का थिए । तिनीहरु सबै मेरो सर्कलभन्दा बाहिरका थिए । 
 ग्रामिण भेगको एउटा सानो कलेज । प्रायः सबैजना साईकल चढेर कलेज आउ“थे । आफुलाई एक किसिमको हतार महसुस हुन्थ्यो । त्यसैले निर्धारित समय भन्दा अगाडी नै कलेज गेटमा उभिएर पर नेपथ्यमा नियालिरहन्थ्ये“ । मानौं की ठुलो कम्पनीको गेटपाले मालिकको आगमनको पर्खाईमा छ । पर गुलाबी र·को साईकल देखेपछि मन पुलंकित हुन्थ्यो तर जति त्यो आकृति नजिकिन्थ्यो, त्यति म सर्माउ“थे  र स्पर्शपछि खुजमुजिएको लज्जावती झारझैं शिर निहुराउ“थे । कहिले का“ही त्यो आकृति कलेज गेट कटेर जान्थ्यो । म पुलुक्क हेरेर निराश हुन्थ्ये“ । 
 कलेज गेटमैं भु“ईतिर हेरिरहेको अवस्थामा एक दिन आवाज आयो । ‘बाटो नछोड्ने ?’ म    झस्कि“ए । हुन पनि बिचमै उभिएको रहेछु । लाजले रातो भएर अति पर सर्दै एउटा शब्द फुत्काए“ ‘सरी’ । उसले फेरी भनि –‘के हो जतिखेर नी गेटमै देख्छु त, कसको पर्खाईमा हो ?’ मैले एकपटक निया“ले । आवाजसंगै ऊ पर पुगिसकेकी      रै’छे । मैले मनमनै सोचे“ ‘यदि उत्तर नै चाहिएको रहेन छ त प्रश्न किन सोध्नु ?’ 
 ऊ न अग्ली, न दुब्ली, न होची, न मोटी, न काली, न गोरी, कस्ती न कस्ती थिई । कोहिसंग उसको आकृति मिल्दैनथ्यो । ऊ केवल ऊ जस्ती मात्र थिई । सदाबहार कुर्तासलवारमा झुल्किने ऊ मलाई चौपट्ट राम्री लाग्थी । हामी दुबै एउटै कलेजका विद्यार्थी भएर पनि एकअर्कासंग अक्सर बोल्दैनथ्यौं । ऊ मसंग बोलेको दिन म आफुलाई पृथ्वीको भाग्यमानी जन्तु सम्झन्थे“ । ऊ कलेजमा कुनै दिन ‘आप्सेन्ट’ मात्र भई भने मेरो मनमा हाहाकार मच्चिन्थ्यो । मनमा भुकम्प जान्थ्यो, अनि त्यसैको परकम्पले रन्थनीएर म साथीहरु प्रत्येक केटीहरुको नाम सुनाउ“दै भन्थे–‘त्यही प्रेरणा त हो नी नआकी, त्यो बाहेक सबजना आईतरा’छन् नी ।’ 
 ‘त“ प्रेरणालाई चाहान्छस् हो ?’ मैले ‘अ“ह’ को भावमा टाउको हल्लाए“ । विनोदले भन्यो–‘झुक्याउ“छस् किन ? तेरो अनुहारले बताईरा’छ । हेर् भाई , यदि केटी पट्याउनु छ भने केहीहरुकै ‘थु्र’ बाट जानुपर्छ । पहिला त्यसको एउटा मिल्ने साथी पट्या  अनि त्यसलाई पट्याउन सक्छस् । त्यो ‘फर्मुला अप्लाई’ गरिस भने त“ पास ।’ 
 सोचे“, फर्मूला पुरानो थियो तर निकै ‘यूजफूल’ । वास्तवमा गण्तिको हिसाब गर्ने बेलामा पनि फर्मूला पुरानो छ वा नया“ छ भनेर हरि“दैन् । बस्, हेरिन्छ त त्यो दिईएको समस्याको लागि उपयुक्त छ वा     छैन् । तर मेरो समस्याको लागि विनोदले दिएको फर्मूला केही हदसम्म उपयुक्त थियो । वास्तवमा म आफै पनि यतिजाबो कुरा सोच्न नसक्ने बुद्धु त कहा“ थिए“ र ? तर उसले भनेपपछि त्यो फर्मूलाप्रतिको विश्वास अझैं प्रगाढ भयो । 
 स्वीकृत मेरो घर छेउकी छिमेकी  थिई ।  अझ भन्नु“ भने ऊ मेरो कलेजफ्रेन्ट थिई । झन चाखलाग्दो कुरा के थियो भने पछिल्लो समय ऊ प्रेरणाको घनिष्ट साथी बनेकी थिई । सो“चे, मध्यस्थकर्ताको भूमिकामा ऊ जतिको कोहीपनि सुहाउ“दिन । एकदिन ‘स्विकृति’ ऊ साथीहरुको झुण्ड छाडेर म तिर आई । साथीहरु सरासर क्लासतर्फ लम्किए“ । हामी अशोजको छहारीमुनि बस्यौ“ । उसले सोधी–‘किन बोलाउनुभा’को रबि दाई ? मैले आफुले प्रेरणालाई मन पराएको र स“गस“गै उसको मनसाय पनि बुझिदिन आग्रह गरे“ । उसले आश्र्चय चकित भावना म तिर हेर्दै भनी– तपाई नि यस्तो ? मैले बोल्न जरुरी ठानिन,प्रतिक्रियामा मुस्कुराए“ मात्र । ऊ क्लास भएको र आफुले गर्नसक्ने जति गर्छु भन्ने विश्वास दिलाउदै कक्षकोठा तर्फ मोडिई । 
 दुईदिनपछि स्वीकृतिले मलाई भनी ः–‘उसलाई पनि त“पाई  राम्रो लाग्छ रे तर.....’ उसको कुरा सकिन नपाउ“दै महतारिएर बोले“‘तर के स्वीकृति ?’ कति हतारिनुभाको रविदाई,फ्रेन्डसिप मात्रै गर्छे रे । वास्तवमा उसलाई लभ रिलेशनमा विश्वास नै लाग्दैन रे । मलाई राहत मिल्यो,किनकी अक्सर केटीहरु सुरुवातमा यसै भन्छन् । मनले सोच्यो,‘फ्रेन्डसिप प्रगाढ भएपछि लभ त आफ से आफ भइहाल्छनी ।’ 
 त्यसदिन देखि ऊ मस“ग अलि खुलेर बोल्न थालेकी थिई ।मेरो पनि ऊ प्रतिको लगनशिलता अझै कम भएको थिएन ।सेकेन्ड इअरको क्लाश चलिरहेको थियो ।दिनहरु क्रमशः बित्दै थिए । फस्ट इअरको रिजल्टपछि आयो,राम्रै डिभिजनमा पास भइएछ ।मन फुरुङ भयो ।तर कलेजमा छैसटी प्रतिशत विधार्थीको भने मन झुमसुङ नै थियो,किनकी यो वर्ष एकतिहाई विधाथी मात्र पास भएका थिए । 
 फागुन महिनाको सुरुवाती दिन थियो । सा“झमा फेसबुक खोले“ । नोटीफिकेशनमा र म्यासेजले फेसबुक राताम्ये भएको थियो । मलाई त्यो दृश्य फेसबुकको वाल कम र गु“रास फलेको पा“खा बढि लागिरहेको थियो, आखिर नेपाली मन न पत्यो । साथमा एउटा फ्रेन्डरिक्वेस्ट पनि रै छ,खोले“ प्रेरणा कार्की ‘टु म्यूजअल फ्रेन्ड’। खुसी हुदै“ सम्हालिएर एक्सेप्ट गरे“ । 
 नत्र अन डु हुने संभावना रहन्थ्यो । त्यसपछि क्रमशः नोटीफिकेशन र म्यासेज खोले“ ‘प्रेरणा कार्की लाईक्ड यो र प्रोफाईल पिक्चर’ अधिकांश नोटीफिकेशन यस्तै थिए । 
 म्यासेज हेरे“ । रिजल्ट के भयो तिम्रो ? उसले नै म्यासेज गरेकी रै छे । अ राम्रै भयो, रिप्लाई     गरिदिए“ । अनि तिम्रो नी तिम्रो ? दोबरा म्यासेज ठोल्दि“ए । 
 ऊ विगत केही दिनदेखि कलेजमा अनुपस्थित थिए त्यसैले ऊ     मेरो रिजल्टप्रति अनविज्ञ थिई र भाईसभर्सा । म उसको उतर स्रवण गर्न नपा“उदै अफलाईन भए“ । बेलुका खाना खाइएसकेपछि फेरी फेसबुक खोल्दा एउटा म्यासेज र दुईवटा नोटीफिकेशन थपिएछ । यो चोटि सुरुमा म्यासेज खोले“ । ‘अ पास भए“, थड डिभिजनमा’ रिप्लाई गरेको रै’छे । ऊ अनलाइनमै भएकीले रिप्लाई गरे“ । लड्डु खुवाउ“दिनौ त ? कलेज आएपछि खुवाउ“ला नी । उसले जवाफ फर्काइन् । उसले मेरो दुईवटा फोटोमा कमेन्ट गरेकी रै छे । एउटामा  लेखिएको थियो –‘मैल्ने भए त दुइ लाइक गथे“, तर के गर्नु एक लाइक गर्ने बितिकै अनलाइक लेखाउ“छ र पो त ? मैले उसको कमेन्टमा लाईक थप्दिए“ । अर्कोमा थियो–‘सो ह्यान्डसम’ यसमा चही“ दुई लाईक कमेन्ट नै लेख्न बाध्य पारी । लखे“ ‘थ्याङ्क्स बट् नट् ह्याज मच ह्याज यू’ 
 ‘कता हराएको              पढनदास ? उसैको म्यासेज आयो । 
‘पढिराको नी बुक म्यासेज ठेले“ । 
 ‘कोर्स बुक की नोट बुक ? उसले सोधी । 
 ‘नाइदर कोर्स बुक नोर् नोट बुक,फेसबुकमा नोटीफिकेशन पढिराख्छु’ 
‘मेरो वाल नी फुलेको आरुबखडा जस्तो पायौ है कमेन्ट रिप्लाई गरेर ....’ उसले भनी 
‘मेरो वाल नी फुलेको आरुबखडा जसरी त जवानी फुल्या छ नी तिमीमा’ म जिस्किए“ । उसले स्टिकर ठेल्दिई’ हाहा गरेर म मख्ख परे“ । 
 दिनहरु क्रमशः यसरी नै वित्दै थिए । मैले उसको फोन नम्बर मागेर पनि फोनमा कुरा गर्न थालिसकेको थिए“ । दिनहु जसो कलेजमा भेटे पनि दिनमा एक चोटी अनलाईन बस्नै पर्ने, कल गर्नै पर्ने किनकी मलाई उसको तलतल लागिसकेको थियो । कहिले का“ही मोवाईल विग्रियो वा फोन अफ भयो भने पनि दुधे बालकको आमा मरेजस्तो अनुभव भईरहन्थ्यो । उसंग फ्रेण्ड भएदेखि नै फेसबुक राताम्य देख्न थालेकाले होला आजकाल ट्राफिक लाईटमा रातो बत्ति बलेपनि नोटिफिकेशन आएझैं लाग्छ । 
 म सोच्छु, रबिको पर्यावाचिक शब्द सुर्य हो । रबिलाई उदाउन कुनै प्रेरणा चाहि“दैन् तर यदि प्रेरणाको आकाशमा कालो बादल मात्र देखियो भने पनि रबि रहने छैन् । यस ग्रहका पुरै मान्छेहरुले त्यसबेला खाली आकाशमात्र देख्ने छन् । अर्थात रबिको अस्तित्व नामेट हुनेछ । त्यसैले रबि स्वतस्फुर्त रुपमा उदाउनेका लागि प्रेरणाको आकाश स·लो हुनु जरुरी छ । 
 कहिले काहिको मोवाईलमा फोन लाग्दैन्, अनलाईन पनि कयौं दिनसम्म आउ“दिन, लाग्छ कति तड्पाउन सकेकी मोरीले ? कम्तीमा फोन त गर्नुपर्छ ? पढाई दिन प्रतिदिन खस्कदो क्रममा छ । मन उसको दिलमा राज गर्न सक्छु न त   बाहिरीननै । आजसम्म उसको दिलको संघारमै उभिएर भए पनि प्रेमको सन्र्दभमा एउटा हाईपोथेसिस बनाको छु । जसको इक्सपेरिमेन्टबाट के कुरा शिद्ध हुन्छ भने विद्यार्थीले प्रेम गर्नु भनेको एउटा मेजर सब्जेट थप्नु जस्तै हो । त्यसैले समग्र विद्यार्थीले यो मन भन्ने चिजलाई कारागारमा लगेर थुन्नु पर्छ नत्र कति बेला कसले मेजर सब्जेट थप्छ थाहा“ नै हुदै“न् । 
 कयौं दिनको अन्र्तरालपछि ऊ आज अनलाईनमा आई मैले सोधे“–‘के छ खबर ?’ उसले एउटा सदाबाहार र सर्वस्वीकार्य बोली–‘ठिक छु, अनि तिम्रो ?’ निर्बिलम्ब उत्तर दिए“–‘ठिकै छु, खाना भयो ?’ 
‘अ“ अनि तिम्रो ?’ 
‘पढाई कस्तो चल्दैछ ?’–ठिकै’ 
‘तिमी त कति पढ्छौं है ?’ 
‘अ“ त्यति धेरै ना“इ, तिमि पनि त नी’ 
 औपचारिक कुराकानी सक्कियो । मनको शब्द भण्डार पनि रित्तिएझैं लाग्यो । अब के भन्ने कम्तिमा कुराकानीलाई त कन्टीन्यू गर्नु प¥यो नि । एउटा म्यासेज ठेले“–‘यू आर ब्यूटिफूल’ रिप्लाई      आएन् । 
 मनमा चिसो पस्यो, फेरी कता हराको ? भनेर अर्को म्यासेज ठेले“ बल्ल रिप्लाई आयो ।  तिमिले यूआर ब्यूटिफूल भन्यौं, विस्वास नलागेर ऐना हेर्न गाथेनी । लाईकको स्टिकर ठेल्दिए“ । त्यतिले चित्त बुझेन फेरी थपे“–‘राती ऐना नहेर्नु नी बुढा पोई पाईएला ।’ पछि लाग्यो, ‘छ्या के भनि छु सामान्यतया केटीहरु भन्दा केटाहरु जेठै हुन्छन क्यारे’ तर पनि सकारात्मक रिप्लाई आयो–‘फरक पर्दैन्,राजेश हमालसंग विहे गर्ने प्लालि· गर्दैछु ।’ 
 ‘गुड लक’ 
रातको बाह् बजिसकेको थियो । उसले भनि–‘सुत्नु पर्दैन ?’ 
 ‘अह“’ 
 ‘किन नी ?’ 
 ‘तिमी राती सपनामा आउ“छौं भन्ने डरले रातभरी निन्द्रा लाग्दैन् । ’ 
 उसले ‘हिहिहि..’ लेखेर पठाई सम्भवतः पुरै दा“त देखाएर हा“सेकी हुनुपर्छ र भनि–‘निद्रा लाग्यो बाईबाई’ 
 ‘नाईट्स आर टु सि द ड्रिम्स ह्यान्ड डेईज् आर टु मेक देम ट्रु ’ मैले नि रिप्लाई गरिदिए“, त्यसपछि गुड नाईटको स्टिकर आयो र सुते । 
 कलेजमा प्रायः हामी दुईको सम्बन्ध बारे थाहा“ भईसकेको      थियो । विनोदले भन्यो–‘प्रपोज     गरिस ?’ मैले अह“को भावमा टाउ“को हल्लाए“ । ‘डरपोक साला’, कुन्चै“ईले उडाउ“छ, अनि थाहा“ पाउ“छस् ढिलो नगर, पछि पछुताउलास् । उसले अर्थायो । कसैको मुटुको धरातलमा पाईला टेक्दैछु यार, हत्तार किन  ? समय आए पछि आफै भईहल्छ नि पहिला यहा“को मौषम स्थिति बुझ्दे, मैले उत्तर फर्काए“ । 
 ‘फेरी केटी पट्याउने १०१ सुत्रीय किताब पनि किनेर पढ्दैछु यार । ’ मैले थपे“ । 
 ‘अ“, त“ अब खुब थ्योरी गर्दै गर, कुन चा“हीले प्राक्टीकल गरेर देखाई दिन्छ अनि थाहा“ पाउ“छस् । पर्सी भ्यालेन्टायन डे को रोज डे पो हो, गुलाब दिएर प्रपोज गर । उसले समय सापेक्ष सल्लाह दियो । नभन्दै पर्सी आजमा परिणत भयो । सबेरै कलेज जाने तर्खर गर्न थाले । आज अलि भिन्न हुनु थियो । हरियो र हल्का खरानी रंगको मिश्रित कोठे सर्ट निकालेर लगा“ए । त्यसमा काला रंगको प्यान्ट र जुत्ता लगाए“ । कपालमा तेलको साटो जेल लेपन गरेर ठड्याए । दाह्ी हल्का मिलाउनु थियो, मिलाए“ अनि आ“गन अगाडीको गुलाबको बोटबाट एउटा फक्रिन लागेको गुलाफ टिपे । आज गुलाफहरुको सर्वाधिक हत्या हुने दिन हो । यानिकी रोज डे, गुलाफ टिपीसकेपछि मनले यस्तो सोच्यो । गुलाफ ल्याएर टेबलमा राखे“ र एउटा सानो कागजमा आई अभ यू प्रेरणा लेखे“ र त्यसलाई जतनसाथ ब्यागमा हालेर कलेज तर्फ हानिए । 
 बोटै छेउको सैलुनमा पसेर ऐना हेर्दै गर्दा अनुभव भयो । ‘निकै चिटिच्याट्ट भएछ’ त्यस पछि हत्तारिएर कलेज पुगे“ । कलेज लगभग शुन्य जस्तै थियो । मनमनै सोचे कति हतार लगाएको मलाई ? आफै प्रति एक किसीमले वितृष्णा जाग्यो । नाडीमा बा“धिएको जापनीज ब्याण्ड घडी हेरे“ छ बज्दैछ । क्लास त साढे छ बजेदेखि सुरु हुन्छ । उफ् ! के गरौं नगरौं भयो । बेन्चमा टाउको अड्याएर निदाएको जस्तो गरे“ । यतिकैमा ‘रबि’ भन्ने आवाज      आयो  । आवाज आए तिर ठम्माए प्रेरणा आईछे । भगवानले पनि कहिले काहि त मनस्थिती अनुसारकै परिस्थिति बनाई दिन्छन् । मलाई यो भन्दा ठुलो मौका सायद मिल्नेवाला थिएन् । त्यसैले भने–‘आइ ह्याब समथि· फर यू ।’ 
 ‘ह्वाट्स द्याट’ उसले सोधि, मैले ब्यागबाट गुलाफ निकाले अलि कुच्चिए छ नत्र सकुशल नै थियो । उसलाई भने–‘ह्याप्पी रोज डे प्रेरणा’ उसले गुलाब लिईसकेपछि भनि ‘वाह ! रोज लभ इट ’ गुलाबको पत्र उसले विस्तारै सुम्सुमाउन      थालि । त्यहा“ लुकार्ईएको कागजको टुक्रा खस्यो । निहु“रिएर कागज भुईबाट टिपेर पढी र भनि ‘कान्ट् इमाजिन’ 
 मलाई के गरौं नगरौं भयो र भनि प्रेरणा मलाई छिटो भन्दा छिटो त्यसको जवाफ देऊ, उसले भनि–ल आई लभ यू कहा“ प्रश्न हो र ? महसुस गरन्, जवाफ नै चाहि“दैनन् नि उसले फेरी थपि कि प्रश्नबाचक चिन्ह राख्न विस्यौं  ? मैले आफुलाई विश्वास गर्न सकिन् र बोली एक्साइटेड’ बुद्धु अलरेडी नि उसको त्यस्तो जवाफ पश्चात मन च·ा बन्यो कि चरी बन्यो थाहा“ नै भएन् । तर उड्न थाल्यो, माथि माथि आकाशमा तर उसले फेरी भनि आजै किननी ? मैले भने उपयुक्त सिजनमा रोपेमात्र बाली सप्रिन्छ भन्छन् । आज स्पेशल डे रेन्त त्यै भ’र नी’ 
 ‘प्रेम बेमौषमी बाली हो बुद्धु जुनसुकै सिजनमा यसलाई फुलाउन अनि फलाउन सकिन्छ । बस् मुटु मलिलो हुनुप¥यो, उसले पनि सबालको जवाफ फर्काईन् म लाजले रातो भई“ । 
 त्यस दिन हाम्रो कुराकानी गर्ने शैलीमा ब्यापक परिवर्तन देखा परेको थियो । ऊ हरेक पटक बोल्दा मुस्कुराउ“थि । कहिले काहि लाग्थ्यो ऊ मुस्कुरानका लागि जन्मेको हु“ । वास्तवमा मैले प्रेमको विजारोपण गरिसकेको थिए“ त्यसैले यो हरेक पटक उसकै लागि धड्किन्थ्यो, मस्तिष्कले उसैको याद गथ्र्यो, आजकाल मलाई लाग्छ–‘आएम नट माईसेल्फ एनीमोर’ 
 कहिले काहि मलाई सोध्थी कति पटक याद गर्छौ ह“ दिनमा     मलाई ? म भन्थ्ये खुब गर्छु, तिमीलाई त्यति धेरै पटक याद गर्छु, सायद त्यति पटक त मेरो मुटु पनि धड्कीदैन् होला । 
 उसंग सम्बन्धमा भए देखि नै मेरो साहित्य प्रतिको रुचि बढ्दो थियो, बैंशमा एक पटक सबैजना कवि हुन्छन् भनेझैं गजल कविता, मुक्तक लेख्थ्ये, ऊ कहिले काहि फेसबुकमा साध्थी के गरिरा’छौ ? म जवाफ दिन्थ्ये– गजल लेखिरा’छु । ऊ फेरी सोध्थी साहित्य विना बाच्नै नसक्ने हो कि के हो ? ‘एस मिस म साहित्य विना बाच्न र तिमी विना मर्न पनि सक्दिन् । ऊ हास्थी । 
 समय वित्न के बेर र ? हुदा हुदै थर्ड ईअरको पनि परीक्षा पनि सकिईसकेको थियो । म लोक सेवाको तयारीमा लागेको थिए“, उसले भने एक चोटी नासु तहको परीक्षा दिईसकेकी थिई“ । उसले एक दिन फेसबुकमै भनि–रबि म धरान जादै“छु मन झस· भयो । सोधे“ ‘किन ?’ जवाफ आयो नासुको मेरो अन्र्तवार्ताको पनि रिजल्ट आयो, म सफल भए“, अनि धरानतिरै खटाईदिएको छ । उसले फेरी थपी ‘डन्टवरी रबि’, क्लोजनेस् रिमेईन्स ईन हर्ट, सो ईट डर्जन्ट म्याटर हाउ फार वी आर’ 
 मैले भने–‘कग्राचुलेसन टेककेयर एण्ड डन्ट डन्ट फर्गेट मी’ जानेहरुसंग कसको के लाग्छ र, तिनिहरु त बाटो छेके पनि जान्छन् तर बस्नेहरु गल्हत्याए पनि बस्छन् । त्यस दिन ताका उसको नम्बरमा फोन लाग्न छाड्यो । उ कहिले काहि अनलाईनमा आउ“थि । अनि म सोध्थ्ये“ मोवाईल के भयो ? फोन लाग्दैन् त ऊ भन्थि हरायो म उसको नया“ नम्बर माग्थी“ साथीको बाट फेसबुक चलाउ“छु, आजकालमा म मोवाईल बोक्दिन् । ऊ त्यति मात्र बताउन थालि जति म सोध्थ्ये, झन पछिल्ला दिनहरुमा त ऊ अनलाईन आउदा समेत मैले गरेको म्यासेज नै हेर्न छाडि, ऊ त्यति सम्म निष्टुरी भाकि थिई । खाना भयो ? भनेर सोध्दा भोली पल्ट जवाफ दिन्थी सम्भवत ः त्यसको (खाना) विर्सजनपछि रिप्लाई गर्थि । 
 म पछिल्लो समय उसको ब्यवहार देखि आजित थिए“ । कहिले काहि फेसबुकमा उसको वाल भिजिट गर्थै, त्यहा“ उसले स्टाटस लेखेको हुन्थी, ‘फिलि·ः मिसि·, फिलि·ः लभ’ । एक चोटी कमेन्ट पल्टाउ“थ्ये विनोदले कमेन्ट गरेको हुन्थ्यो, कसलाई हो त्यस्तो ? ऊ भन्थि– ‘छ नि समवान स्पेशल..’ । 
 मलाई दुई प्रति शंका लाग्न थालिसकेको थियो । त्यसैले एक दिन प्रेरणालाई सोधे“–‘डु यू लभ      विनोद ? टेल मि..’ उसले जवाफ फर्काई के नचाहिने कुरा गरि’रा ? त्यो ऊट जस्तो अनुहार परेको संग... मत तिमीलाई माया गर्छु आई लभ यू । 
 उसको त्यो अनुवाद सहितको वाक्यमा मलाई विश्वास लाग्दैनथ्यो  र फेरी पनि म भन्थ्ये –ईफ सो ह्वाई डन्ट यू टक मी लाईक वि को ? 
 तिमी वास्तमा म बाट प्रेम चाहान्छौं कि प्रेमको प्रदर्शन ह“ ? ऊ झगडा गर्ने हेतुले भन्थ्यी वास्तवमा म उसबाट प्रेम नै चाहान्थ्ये, प्रेमको प्रदर्शन नाई उसै पनि मलाई देखावटी र अनावश्यक भावभ·ि ब्यक्त गरेको मन पर्दैन् । तर पनि उसको माया अपुग लागि राथ्यो । कता–कता असन्तुष्टिका धर्साहरु सल्बलाई रहेका थिए । मैले रिप्लाई गरिन् । फेरी उसले नै थपि जे छ त्यसैमा सन्तोष मान मिस्टर । घरमै धारा हुदा“ हुदै“ गाग्री बोकेर प्रशान्त माहासागरमा हाम नफाल आखिर पानी ल्याउने भनेको त्यही एक गाग्रो मात्र हो । 
 म उसले के भन्न खोजेको हो ? बुझ्दीन् । त्यसैले फेरी पनि रिप्लाई गर्दिन् तर रिपाई बटमा क्ल्कि गरेर छाडिदिन्छु किनकी उतापट्टि टाईपि· देखाउ“थ्यो । त्यसको केही बेरपछि मोवाईल भाईब्रेट     भयो । ब्याक बटम दबाएर म्यासेट पढे“ उसको बोल्ने अध्याय पुरा भएको रैनछ । त्यसैले थपिछे–‘आई स्टिल लभ यू’ । 
 एउटा लाईक ठेल्दीए र कुराकानी टु·ाए“ । मनले सोध्यो अब सुत्ने तरखर गर्नुपर्छ, फेसबुक अनमै छाडेर ओछ्यान मिलाए“ । टेवलमाथि राखिएको मोवाईल दोस्रो पटक भाईब्रेट भयो स्वीकृतीले म्यासेज गरेकी रैछे । लेखेको थियो, एउटा कुरा थाहा“ छ रबिदाई ? 
 मैले भने –के करा ? ‘प्रेरणाले त विहे गरिछे नि विनोद दाईसंग, दुई दिन भयो रे ’ उसले सबुत स्वरुप प्रेरणा र विनोदनको विहेको दुई वटा फोटो समेत ठेली । त्यसबेला स्वीकृती यसरी बोल्दै थिई कि मानौ ऊ कुनै टिभि च्यानलकी सम्बाददता हो । त्यसैले उसको कुरा मलाई भयानक दुर्घटना झैं लाग्यो । स्वीकृतिको म्यासेज हरे“ तर रिप्लाई गर्ने जाग“र चलेन् । त्यसपछि प्रेरणालाई एउटा म्यासेज गरे“–‘कंग्राचुलेन फर योर म्यारिज लाईफ, अल्वेज वि ह्याप्पी’ । त्यसपछि उसलाई फेसबुकबाट नसोचिकनै ब्लक नै गरिदिए“ । उसलाई मैले फेसबुकबाट मात्र हैन्, मनैबाट डिलेट गरिसकेको छु । हिमाल आरोहीले हिउले खाएको अ· ह्याम्प्युट गरेजस्तै । 
 त्यसपछि मोवाईल अफ गरेर बेडमा पल्टिए“ । अनेक कुरा मनमा खेल्न थाल्यो । उसले भनेको कुरा सम्झिए–प्रेम गर्नका लागि मुटु बलियो हुनुपर्छ । वास्तवमै उसको मुटु त्यति बलियो रहेछ कि जहा“ प्रत्येक सिजनमा छट्टा छुट्टै बालि सप्रन अनि पाक्न सक्थ्यो । तर साच्चिकै भन्नुपर्दा मेरो मुटु बलियो थिएन् । यो साहारा मरुभूमी थियो, जहा“ प्रत्येक सिजनमा च्वास्स घोच्नका लागि का“डेतार बार सिउ“डीहरु मात्र उम्रन्थ्ये अनि ऊटहरु मात्र उफ्रने बेजोडसंग । त्यसैले म मेरो मरुभूमी रुपी मुटुमा फेरी कुने पनि सिउ“डी उमार्न चाहादैन् थिए“ र मलाई ऊटको थिचोमिचो मन पर्न पनि सकेको थियो । मनमा ठुलो भुकम्प गईसक्यो, जसलाई रेक्टर स्केलमा मापन गर्न असम्भव छ । त्यसैले मनमा अब ठुलो ढकनी राख्दैछु ताकि प्रेम नामको कुनै पनि तत्वले उर्घान नसकोस् । 
 एक चोटी भित्ताको घडी निकाले विहानको एक बजिसकेको रहेछ । मन भक्कानिएर रुने अवस्थामा थिए“ । न अट्टाहस हास्ने अवस्थामा । सोचे यादहरु निन्द्राका सत्रु हुन तर मान्छेले निदाउन विर्सनु हुदैन् । तर निन्द्रा लाग्छ कसरी ? कोल्टे फर्के । किस्ता किस्तामा बेस्वा·को रिस्ताको याद आईरहेको थियो । फेरी अर्को कोल्टे फेरे“ म आफैलाई थाहा“ थिएन् म निदाउने कोसिस गर्दैछु कि ब्यूझने अभ्यास भनेर यद्यपी निन्द्रा अझैं लागेन् । त्यसपछि ओछ्यानबाट उठेर बाहिर आए“ । धानबारीमा सित परेको रहेछ । सोचे“ जुन रोहेछ, मेरो     सट्टामा । ती शितका थोपाहरु चन्द्रमाको उज्यालोले गर्दा स्पष्ट देख्न सकिन्थ्यो । मैले उनको प्रेमलाई त्यहि शितसंग तुलना गरिदिए“ । उनको प्रेम शित जस्तै  थियो, जुन चन्द्रमाको मधुर उज्यालोमा टिलिक्क टल्किन्थ्यो अनि यर्थातको पारिलो विहानीसंगै विलाउथ्यो । 
 त्यति बेलासम्म त विहानको चार बजिसके छ । मलाई चियाको तलतल लाग्यो, भान्सामा ओर्लिए । भान्सामा आवाज आएको सुनेपछि आमा ब्यूझनु भएछ । पछि आमा समेत तल आउनुभयो । के भयो सबेरै उठिछस् त ? उहा“ले सोध्नु भयो । चिया खान मन लाग्यो आमा, मैले भने । आठ बजेसम्म नउठ्ने मान्छे सबेरै उठिछस त रातभर निदाइनस् कि क्या हो ? सायद आमाले मेरो आ“खा हेरेर आ“कलन गर्नुभयो । अघि ऐनामा हेर्दा नै मेरो आ“खा रातो थियो । मैले निसंकोच हो भनि दिए“ । 
 आमाले फेरी सोध्नु भयो–‘आखिर के भो ह“ तलाई ?’ मैले कित्लीबाट कपमा चिया खन्याउ“दै भने–‘शितजस्तो प्रेमले सुनामी ल्यायो आमा ।’ आमा केही नबुझेझैं गरेर ठि· उभिरहनु भयो । मैले कप हातमा समातेको थिए“ । यसो भन्दै गर्दा आ“खाहरु एक्कासी छचल्कीएछ । आ“शुको एउटा ढिको गालको ओरालो यात्रा तय गर्दै गिलासमा प¥यो । आमाको अनुहारमा अझैं प्रश्नबाचनक चिन्ह दौडिरहेको थियो । आमा अगाडी नै भएकोले आफुलाई विस्तारै सम्हाले र मनमनै भने–‘शायद शितको सुनामी आयो ।’ न                                                                                                      निजगढ–११ रतनपुर

कथा

शितको सुनामी सुमन क्षितिज कलेजमा मलाई ऊ जत्तिको राम्री कोही पनि लागेकै थिएन् । सुरुवाती दिन देखि नै उसमा नजर ठोक्किएको थियो । खासमा...

चर्चित हास्य जोडि धुर्मुस–सुन्तलीसंग अन्र्तवार्ता

Unknown 0 अन्र्तवार्ता, गृह 5:26 PM

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjSpbf_dKjZbOImfcIIuVpmk-PDYFFHRMVzTPNEH8a0yySNUdcrG-aL4pisMBarq5z_h0xzsx0K_l2IJ3Y1ureRpgo46TtS_UEaCaBrb80UXRYyF64sZlgW_ISq3MK527gzYwXRVoBI_o/s1600/Interview+with+dhurmush-suntali.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="412" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjSpbf_dKjZbOImfcIIuVpmk-PDYFFHRMVzTPNEH8a0yySNUdcrG-aL4pisMBarq5z_h0xzsx0K_l2IJ3Y1ureRpgo46TtS_UEaCaBrb80UXRYyF64sZlgW_ISq3MK527gzYwXRVoBI_o/s640/Interview+with+dhurmush-suntali.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
झण्डै एक दशक अघि दमन रुपाखेतीले निर्माण गरेको एउटा टेलिचलचित्रमा ब्यवस्थापक रहेका झापाका सिताराम कट्टेल र त्यहि टेलिचलचित्रकी कलाकार ललितपुरकी कुञ्जना घिमिरे अहिले नेपालकै चर्चित हास्य जोडि धुर्मुस–सुन्तली हुन् । त्यहा पहिलो पटक देखादेखबाट सुरु भएको उनीको  सहयात्रा रेडियो कार्यक्रम हुदै नेपाल टेलिभिजनको सर्वाधिक लोकप्रिय कार्यक्रम मेरीबास्सैं निर्माणसंगै जन्मिएको  धुर्मुस–सुन्तली क्यारेक्टर अहिले श्रीमान–श्रीमती र नेपाल सरकारको सरसफाई दुत बन्यो । अघिल्लो सरकारको पालामा सरसफाई दुत घोषित यो जोडि बाराको निजगढमा आई पुग्यो । सरकारले घोषणा गरेको साताब्यापी पूर्वपश्चिम राजमार्ग सरसफाई  अभियानको सहयोगी बनेर निजगढमा आईपुगेको यो जोडिसंग निजगढ समाचारको लागि कार्यकारी सम्पादक महेश अधिकारीले शनिवार साझ स्थानीय कस्तुरी होटलमा  गरेको कुराकानी :</div>
 
<ul>
<li>सरसफाई अभियान चलाउने सोच कसरी बन्यो ?</li>
</ul>
 
देशमा स्वच्छन्दता बढेको छ । कहि“कतै  पारदर्शीता छैन् । सबैक्षेत्र प्रदुषित छ । राजनीति अझ बढी फोहोरी छ । सबैको दिमागी फोहर पाखल्नु पर्ने छ, बढार्थु पर्नेछ । तर कसैले पनि यस्तो नचाल्ने हो भने त्यो कसरी सम्भव हुन्छ र ? त्यसैले हामीले त्यस्तो अभियान सञ्चालन गर्ने सोच बनायौं । जसले राजनीतिको फोहरदेखि कार्यलय र घरका फोहर समेत बढार्न सकियोस् । त्यो भन्दा पनि दिमागलाई सफा पार्न सकियोस् । 
 
<ul>
<li> सडकको प्लाष्टिक टिपेर नेताहरुको दिमागको सरसफाई सम्भव छ ?</li>
</ul>
 
पहिला आफु सच्चीनु पर्छ । घरको फोहोर सफा गरेर आफैले पहिला घर सफा गर्नुपर्छ । हामी सकारात्मक सोचको विकास गरेर राम्रा कुरालाई प्रोत्साहन गरेर अगाढी बढ्न   चाहान्छौं । आफु सफा भए मात्र हाम्रो हृदय सफा हुन्छ । सफा हृदयबाट नै सफा काम हुन्छ । 
 अब पनि नेताहरु सच्चिएन् भने कहिले सच्चिने ? अब राजनीति गर्नेहरुले पनि सच्चिने बेला आईसकेको छ । अहिले हामीले थालेको अभियानका क्रममा देखिदा सडकका फोहर टिपेको देखिन्छ तर यसको मर्म निकै गहिरो छ । यसले अब पक्कै पनि नेताहरुको मात्र हैन् सबै क्षेत्रको दिमागको फोहर सफा गर्छ भन्ने विश्वास लिएका छौं । 
 
<ul>
<li>सरसफाई अभियान कसरी अघि बढिरहेको छ ?</li>
</ul>
 
अहिले जतात्यतै उकुसमुकुस भएको छ । हामी भने अझैं आशावादी   छौं । हामीलाई सरकारले दुतको रुपमा सम्मान ग¥यो । हाम्रो देशमा आउने पर्यटकले एयरपार्टदेखी देख्ने फोहरले के सन्देश बोकेर जान्छन ? यी सबै कुराले हामीलाई देश ब्यापी रुपमा अभियान चलाउनु पर्छ भन्ने लागेर भ्रष्टचार र फोहर अन्त्य गर्न र सबै नेपालीलाई सकारात्मक भावना विकास गर्ने अभियान हामीले सुरु गरेका हौं । 
 हामीले देशप्रति माया जगाउनु पर्छ भनेर युवालाई विकासमा लगाउन आवश्यक ठानेर हामी युवाहरुले स्वदेशदेखि विदेशसम्म छौं । हामी अमेरिका थियौं, सरसफाई अभियानका लागि सहयोग रकम उठाउने क्रममा १६ लाख संकलन गरेका थियौं, त्यो क्रम जारी थियो,  त्यतिकै बेला नेपालमा भुकम्प गयो । महाविनाशकारी भुकम्पले ठुलो क्षति भएका खबरहरु फेसबुकबाट हामीले पढिरहेका    थियौं । त्यसै क्रममा सुन्तलीको फेसबुकमा म्यासेज आयो । म्यासेजमा लेखिएको रहेछ–देशमा महाप्रलय आएको छ, नेताहरुले वास्ता गरेन् कलाकारहरु पनि कहा“ हराए ? त्याहि म्यासेजले आफुहरुलाई निकै प्रभावित पा¥यो ।   अब नेपाल फर्केर हामीले केहि न केही गर्नै पर्छ भन्ने योजनामा बनाऔं । तत्काल स्वदेश फर्कियौं र हामीले पहिलो चरणमा भुकम्प पीडितलाई राहत वितरणमा जोड दिऔं । सिन्धुपाल्चोक र नुवाकोटमा हामीले राहत बाड्यौं । अमेरिकाबाट ल्याएको पैसा हामीले भुकम्प पीडितको लागि खर्च गरौं । हामीले ५० वटा चर्पी बनायौं, एक घर एक चर्पी, एक धाराको नारा लिएर एकिकृत नमुना बस्ती नै बनायौं । हामीले पूर्णसरसफाई सहितको बस्ती बनाएका हौं  । त्यस अघि पनि हामीले बागमति सरफाई सरसफाई अभियानमा समेत सहभागि भएर काम गरेका थियौं । हामी आफ्नै अभियान लिएर देशब्यापी अभियानमा पनि जुटेका छौं । धुर्मस–सुन्तली सरसफाई अभियान हामीले रामेछापबाट सुरु गरिसकेका छौं । त्यो अभियान अन्र्तगत हरेक जिल्ला र नगर, गा“उमा हामी आफै पुगेर सरसफाई  गछौं । 
 
<ul>
<li>सरसफाई अभियानको निरन्तराको  लागि कस्तो योजना बनाउनुभएको छ ?</li>
</ul>
 
धुर्मस–सुन्तली सरसफाई अभियानको निरन्तरताको लागि हामीले जहा“ जहा“ हामी पुग्छौं त्यहा“ धुर्मस–सुन्तली सरसफाई क्लब समेत बनाउ“छौं । यसक्रममा दोलखा, काभ्रे, रामेछापमा यस्तो क्लब गठन भईसकेका छन् । त्यस्तै हामीले नगरपालिका कार्यालय, खानेपानी तथा सरसफाई डिभिजन कार्यालयहरुसंग सहकार्य गरेर अभियानलाई निरन्तरता दिने योजना बनाएका छौं । 
 
<ul>
<li>सरसफाई अभियान गर्ने क्रममा कस्ता चुनौतीहरु देख्नु भएको छ ? बढी फोहोर हुनुमा कसको कमजोरी देख्नु हुन्छ ?</li>
</ul>
 
मुख्य समस्या र चुनौति भनेको हाम्रो फोहरी सोच नै हो । हामीले बुझेर पनि बुझपचाई रहेका छौं । सरफाई गर्नुपर्छ भनेर सबैलाई थाहा छ । तर हामीले हेल्चेक्राई गरिरहेका छौं । हामी धेरै लाचारी भयौं । फोहर खुसीले फाल्न सक्छौं तर त्यहि फोहर टिप्न हामीलाई लाज लाग्छ, घिन लाग्छ । अरुलाई दोष लगाउनु प्रवृति छ हामीमा त्यो अर्को ठुलो चुनौति हो । हामी अब अरुलाई दोष लगाएर पन्छिन मिल्दै मिल्दैन् । धेरै ठा“उमा पुग्दा नगरवासीहरु नगरपालिकाले फोहर उठाउन ध्यान दिदैन् भन्छन् हो नगरपालिका कार्यालयको ब्यवस्थापन गर्ने प्रमुख दायित्व हो तर त्यो भन्दा पहिला नगरवासीको हुन जान्छ । हामीले घरबाट कस्ता फोहर उत्पादन गछौं त्यसलाई पहिले नै छुट्याउने र ब्यवस्थित रुपमा संकलन गर्न राखिएका बकेटमा राख्ने प्रमुख दायित्व नगरवासीको हो  । नगरपालिकाहरुको पनि कसरी ब्यवस्थापन गर्ने भन्ने सोचमा कमी देखिन्छ । त्यसलाई बेलैमा योजना बनाएर नगरपालिकाहरु लाग्नु  प¥यो । नियमित संकलन गरिदिनु प¥यो । 
 
<ul>
<li> राजनीतिक दलका नेताहरुको कस्तो भुमिका पाउनुभयो ?</li>
</ul>
 
हामीले सरफाई अभियान सुरु गर्दा देखि नै राजनीतिक दलका नेताहरुसंग हरेक ठा“उमा छलफल गर्दै आएका छौं । हामीले बोलाएका छलफलहरुमा उहा“हरु आउनुहुन्छ । हाम्रा कुराहरु सुन्नु हुन्छ । सरसफाई अभियानमा सहभागि हुन्छौं भन्दै प्रतिवद्धता जनाउनु पनि हुन्छ तर हामी उहा“हरुबाट त्यति उत्साहित हुन सकेका छैनौं । उहा“हरुले सरसफाई अभियान हाम्रो पनि अभियान हो भनेर सोचिदिनु      प¥यो । तबमात्र सरसफाई अभियान सफल हुन्छ । नेताहरुको कुरा सुन्ने र मान्ने थुप्रै कार्यकर्ताहरु हुन्छन् । उहा“हरुले अब सरसफाई हाम्रो अभिन्न अ· हो भनेर कार्यकर्तालाई बुझाउन सक्ने हो भने पक्कै पनि निकै प्रभावकारी हुन्थ्यो । त्यस्तै अब दलका नेताहरुले भन्नु प¥यो सरफाई नगर्ने कार्यकर्तालाई अब हाम्रो पार्टीमा कुनै ठा“उ छैन् । सदस्यता पाउ“दैनौं र सरसफाई गर्दैनौं भने सदस्यता खोसिनेछ । हामी त भन्छु अब सरसफाईको नेतृत्व हरेक दलले लिनु पर्छ । एउटा बार एउटा पार्टीले सरसफाई कार्यक्रमको आयोजना गर्ने र अरु दलहरु पनि सहभागि हुने फेरी अर्को दिन अर्कोले आयोजना गर्ने र अरु सहभागि हुने संस्कार बसाउने हो भने पूर्णसफाई हुन कुनै समय नै लाग्दैन् । 
 
<ul>
<li> सरसफाईको दृष्टिकोणले पहाडी जिल्ला र तराईका जिल्लामा केही भिन्नताहरु छन्,त्यसको लागि कस्तो तयारी गर्नु भएको छ ?</li>
</ul>
 
पहाडमा हामीलाई भाषाको समस्या छैन् । हाम्रा दर्शकहरु पनि ग्रामिण भेगमा बढी भएकाले पनि हाम्रो कुरा सुन्ने र बुझ्ने भएकाले चाडै प्रभावित भएर सरसफाईमा सहभागि हुने र अभियान संचालन गर्न सहज    छ । तर महाभुकम्पका कारण पहाडी जिल्ला बढी प्रभावित छ । भुकम्पले घर भत्किएपछि त्यसबाट भएको फोहर अझैं सफा हुन सकेका छैनन् । घर छाडेर अस्थायी टहरा बसिरहेका उनीहरुले चर्पी बनाउन सकेका छैनन् । पहिला खुला दिसा मुक्त जिल्ला घोषित भएको ठाउ“का उनीहरु अहिले खुला ठा“उमा दिसा गर्नुपर्ने अवस्था आएको छ । 
  तराई अझ बढी फोहर छ । यहा धेरै घरमा चर्पी छैनन् । खुला दिसा मुक्त हुन सकेका छैनन् । यस्तो अवस्थामा हामी सरसफाई अभियान लिएर अहिले पहिलो पटक तराईका जिल्लामा प्रवेश गरेका छौं । अहिले त हामी राजमार्ग केन्द्रित छौं । हाम्रो अर्को सरसफाई अभियानमा त हामी गा“उघर समेत पुग्छौं । हामीलाई त सबैभन्दा पहिला भाषाको समस्या पर्छ जस्तो लागेको छ । अहिले टेलिभिजन र रेडियोमा नेपालीका साथै मैथली भाषामा समेत सचेतनामुलक सन्देश प्रशारण भईरहेको छ । त्यस्तै खाले सन्देश स्थानीय भाषामा समेत तयार गर्ने कुरा त छदैछ । सरसफाई भन्ने कुरा हामीले बुझेर पनि महत्व नदिईरहेको अवस्थामा हामीले अब कसरी मनमा च्वास्स पस्छ भनेर कुराकानी गर्नुपर्छ, त्यस्ता कुरा बुझाउन सक्छौं त्यसमा केन्द्रित हुनु पर्ने हुन्छ । मनमा नविझेसम्म कसैले आफ्नो बानी फेर्दैन् । हामीले फोहर गर्नु नहुने रहेछ भनेर मनमा लाग्ने गरि बुझाउन सक्यौं भने पक्कै हामीले थालेको अभियान मुलुककै एक मात्र प्रभावकरी अभियान बन्ने छ भन्ने हाम्रो विश्वास छ । 
 म निजगढकै कुरा गर्छु हामी स्थानीयको घर÷पसल अगाडीका फोहर उठाईरहदा“ धेरैले पछि भन्दै गरेको सुनेका थियौं, यत्रो नाम चलेका कलाकार आएर हाम्रो घर अगाडीबाट फोहर उठाए हामी लागिमेलो पनि गर्न सकेनौं लाज भईरहेको छ । यसले के बुझाउ“छ भने–अब निजगढका स्थानीयले अरुलाई फोहर उठाउने मौका दिनेछैनन् आफै फोहर हुनबाट रोक्ने छन् र सफा राख्नेछन भन्ने विश्वास दिलाएको छ । 
 
<ul>
<li>सकारले कसरी योजना बनाउनुपर्छ ?</li>
</ul>
 
सरकाले आफ्नो नीति तथा कार्यक्रममा सरफाईलाई समावेश गर्नुपर्छ । हामीले सरकारलाई एउटा प्रस्ताव समेत पेश गरेका छौं । ‘क्लीन नेपाल २०१७’  माउनका लागि सरकार समक्ष हामीले योजना पेश गरेका हौं । यो प्रस्तावमा हामीले सरकारबाट पनि सरसफाईलाई पर्वका रुपमा मनाएर वर्षभरि नै सरसफाई कार्यक्रम गर्ने भन्ने हो । भ्रमण वर्ष मनाए जस्तै सरसफाई वर्ष २०१७ मनाउनका लागि हामीले प्रस्ताव पेश गरेका छौं यो प्रस्ताव स्वीकृत भएमा वर्ष भरि हरेक घर–घरबाट सरसफाईको एउटा माहौल सृजना हुन्छ  । यसले सरफाईको क्षेत्रमा निकै ठुलो सकारात्मक परिणाम ल्याउने छ । यसले सरसफाई अभियानलाई निरन्तरता दिन समेत मद्दत पुग्ने      छ । 
 
<ul>
<li>समाज सेवामा सक्रिय हुनुहुन्छ कलाकारिता कसरी अघि बढ्दै छ ?</li>
</ul>
 
समाज सेवाले हामीलाई सबैभन्दा ठुलो कुरा आत्मसन्तुष्टि मिलेको छ । हामीले भुकम्प पीडितका लागि जति पनि काम गर्न सक्यौं त्यो भन्दा धेरै आनन्नद कहिल्यौ मिलेको थिएन् । भुकम्पबाट घरबार गुमाएका पीडतहरुलाई हामीले बास बनाउन सक्यौं, उनीहरुले हामीलाई आर्शिवाद दिए । सधैं यस्तै राम्रो काम गर्दै जानु भनेर आर्शिवाद दिएका छन् त्यो सबैभन्दा महत्वपूर्ण कुरा हो कि हामीले उहा“हरुको माया पायौं । हामीले समाज सेवामा लागेर जुन सम्मान पाएका छौं, त्यो हाम्रो करियरकै सबैभन्दा ठुलो कुरा हो अझ भनौं हाम्रो जीवनकै ठुलो कुरा पाएका छौं । हामीलाई मानिसहरुले अझ बढी सम्मानले हेर्न थालेका छन् । धेरै ठाउ“मा बोलाउनु हुन्छ । तपाईहरु जति माग्नु हुन्छ हामी दिन तयार छौं तर सामाजिक काम गर्न थालेका छौं, आईदिनु प¥यो भन्छन्, माया गर्छन् कलाकारको लागि त्यो भन्दा  ठुलो कुरा अरु केही हुनै सक्दैन् । 
 नाकाबन्दीका कारण अहिले हाम्रो टेलिफिल्म बन्द भएको छ । स्टेज कार्यक्रमहरु हुन सकिरहेको छैन् । यस्तो अवस्थामा पनि हामी समाजसेवामा समर्पित छौं । हामीले गरेको समाज सेवाले युवाहरुले पनि समाजका लागि केही गर्नुपर्छ भन्ने सन्देश प्रवाह गरिरहेको छ । रिर्टाड लाईफमा समाज सेवा गर्नुपर्छ भन्ने सोचाई गलत हो भन्ने मान्यता हामीले स्थापित गरिरहेका छौं ? 
 
<ul>
<li>निजगढलाई कसरी चिन्नु हुन्छ ?</li>
</ul>
 
निजगढ हाम्रो साथी नायिका रंजना घिमिरेको गा“उ हो । पहिला देखि नै झापाबाट काठमाण्डौं जादा“ यहि बाटो हुदै“ जाने गरेको भए पनि रात्री बसमा खासै हेटौंडा बाहेक यताको ठाउ“को बारेमा थाहा“ हुन्थ्येन् । पछि दिउ“सो यात्रा गर्ने क्रममा बोर्ड हेर्दै जादा“ ए यो ठाउ“ निजगढ रहेछ भन्ने थाहा“ हुन्थ्यो । पछि कलाकारितामा आए पछि कार्यक्रमका शिलशिलामा पूर्व गएर फर्किने क्रममा काठमाण्डौं  नपुगिने भएकाले हामी दुई÷तीन वर्ष यता निजगढलाई बास बस्ने थलोको रुपमा लिदै“ आएका छौं । हामी निजगढमा अहिलेसम्म तेस्रो पटक रात विताउ“दै छौं । केहि वर्षयता काठमाण्डौं–तराई दु्रत मार्गको कारण पनि निजगढ निकै चर्चामा छ ।